Tuti ve Tevazu

11 Nisan 2025

Güzel olan şeyler ne ile başladı? Ön başlangıç olarak bir farkındalıkla... Herkesin eninde sonunda başına gelecek bir gerçeklik, umulmayan bir zamanda gerçekleştiğinde başladı her şey. Üzücü, hem de çok üzücü olan bu gerçeklik psikolojik kokulara sebep oldu. Ruh kokusu diye adlandırdığım, farklı zamanlarda, farklı mekanlarda ortaya çıktı. Düşünmeye sebebiyet veren farkındalıklar sonucu, aslında ironik şekilde üzücü olan kader-i mutlak, güzel şeylerin en başında yer alan tevazuya yol açtı. İçinde sakla, söyleme, gülümse, özür dile. Tevazunun birincil sonuçları bunlar. İkincil sonuçları, bakışlar. Senin etrafına bakışın, etraftaki insanların sana bakışı. Tevazunun insanın kendini sevmesine filiz oluşturması gibi, aslında mutlu bir bireyin hayatının merkezi olan şeyin filizlenmesine yol açtığını çok sonra öğrenecektim. Kendini sevdiğin için etrafa daha özgüvenli bakmak, etrafa daha özgüvenli baktığın için insanların sana daha çok severek, sayarak bakması... Bunların hepsinin başında tevazu vardı. Tevazu eğer bir insan olsaydı, ona saatlerce sarılınır, kahve ısmarlanır, davasında yoluna baş koyulurdu.

Bu böyle devam ederken karanlık lekeler ortaya çıkmaya başladı. İradesizlik sonucu, tevazunun demir ağlarla ördüğü kendine olan sevgi azalmaya başladı. Kendini sevmeyen bir insanın bakışları sertleşir. Kendini sevmeyen biri sinirli olur, kendini sürekli sorgular, başkalarını da sevmezdi. Eğer kendini sevmemek bir insan olsaydı seninle dalga geçerdi. Kusurlarınla alay eder, seni insan içinde küçük düşürürdü.

Şimdi baktığımda, 10 sene öncesinde kendiliğinden olan bazı şeylerin etkisiyle tevazuyu karakterime eklemek kolaydı, bunu görebiliyorum. Bugün biraz daha fazla uğraşmak gerekecek. Ama tüm güzelliklerin başında yer alan bu yüce varlığı ne pahasına olursa olsun, mevcut güzellikleri korumak için ve gelecekte olacak birçok güzel şeyin cennet güzelliğinde olabilmesi için demir bir kafes içinde Tuti'ye arkadaş olarak tanıştırmam gerekiyor. Tuti'nin ona iyi davranacağına zaten adım kadar eminim.

Güzel olan şeyler ne ile başladı? Ön başlangıç olarak bir farkındalıkla... Herkesin eninde sonunda başına gelecek bir gerçeklik, umulmayan bir zamanda gerçekleştiğinde başladı her şey. Üzücü, hem de çok üzücü olan bu gerçeklik psikolojik kokulara sebep oldu. Ruh kokusu diye adlandırdığım, farklı zamanlarda, farklı mekanlarda ortaya çıktı. Düşünmeye sebebiyet veren farkındalıklar sonucu, aslında ironik şekilde üzücü olan kader-i mutlak, güzel şeylerin en başında yer alan tevazuya yol açtı. İçinde sakla, söyleme, gülümse, özür dile. Tevazunun birincil sonuçları bunlar. İkincil sonuçları, bakışlar. Senin etrafına bakışın, etraftaki insanların sana bakışı. Tevazunun insanın kendini sevmesine filiz oluşturması gibi, aslında mutlu bir bireyin hayatının merkezi olan şeyin filizlenmesine yol açtığını çok sonra öğrenecektim. Kendini sevdiğin için etrafa daha özgüvenli bakmak, etrafa daha özgüvenli baktığın için insanların sana daha çok severek, sayarak bakması... Bunların hepsinin başında tevazu vardı. Tevazu eğer bir insan olsaydı, ona saatlerce sarılınır, kahve ısmarlanır, davasında yoluna baş koyulurdu.

Bu böyle devam ederken karanlık lekeler ortaya çıkmaya başladı. İradesizlik sonucu, tevazunun demir ağlarla ördüğü kendine olan sevgi azalmaya başladı. Kendini sevmeyen bir insanın bakışları sertleşir. Kendini sevmeyen biri sinirli olur, kendini sürekli sorgular, başkalarını da sevmezdi. Eğer kendini sevmemek bir insan olsaydı seninle dalga geçerdi. Kusurlarınla alay eder, seni insan içinde küçük düşürürdü.

Şimdi baktığımda, 10 sene öncesinde kendiliğinden olan bazı şeylerin etkisiyle tevazuyu karakterime eklemek kolaydı, bunu görebiliyorum. Bugün biraz daha fazla uğraşmak gerekecek. Ama tüm güzelliklerin başında yer alan bu yüce varlığı ne pahasına olursa olsun, mevcut güzellikleri korumak için ve gelecekte olacak birçok güzel şeyin cennet güzelliğinde olabilmesi için demir bir kafes içinde Tuti'ye arkadaş olarak tanıştırmam gerekiyor. Tuti'nin ona iyi davranacağına zaten adım kadar eminim.